VVV

Nu we weer met zijn allen bij elkaar zitten en de evaluatie gaande is dringt pas echt tot ons door dat Coen zijn ongelukje niet het enige aandenken aan de afgelopen twee weken was. Verwondingen waren, tot groot genoegen van Sandra*, aan de orde van de dag. Ik noem even de hoogtepunten: een roestige, 10 cm lange spijker onderin Benne's voet, de teennagel van Renger die besloten heeft zelfstandig verder te gaan, Sandra's arm (deze was minder tot Sandra's genoegen) die eventjes een (buitendek)ommetje ging maken en Yvonne's teentje die weleens goed gebroken zou kunnen zijn. Om op haar door te gaan: op dit moment hebben we haar onder kunstmatige narcose gebracht. Ze is héél rustig!

12:05. Een schappelijkere tijd om op je vliegtuig te zitten wachten dan het 5:00 's ochtends van de vorige keer. We zitten op dit moment bij de gate op het vliegveld van Iaşi te Roemenië, net hebben we afscheid genomen van Inge José en Romică. Om 10:00 uur zijn we vertrokken bij het dagverblijf van Inge José in Strunga.

Omdat Coen gisteren van de trap gevallen is en daarbij zijn enkel heeft verzwikt / gebroken / gedesintegreerd (de exacte diagnose is nog niet gesteld, maar de momenten dat hij bij bewustzijn is lacht hij nog; we hebben er in ieder geval papier en kranten om gewikkeld) kreeg laatstgenoemde een mooie voorkeursbehandeling. De krukken die wij van Inge José mochten lenen zullen snel worden ingewisseld voor een langeafstandsrolstoel.

Gister hebben we een dagje rondgelopen in Iaşi, om de cultuur te proeven. Omdat een groot deel van de groep het liefst zelfstandig de stad wilde verkennen hebben we daarom opgesplitst met de afspraak om weer te verzamelen om 14:30 bij de grote kerk met de steigers ervoor. Dit bleek een grotere uitdaging dan verwacht. Sommigen wisten het in een keer te vinden, maar anderen waren al snel gedesoriënteerd in die grote onbekende stad. Er werd besloten om de weg te gaan vragen. Bij de medische universiteit (waar de kans op Engels sprekenden het grootst was) vroegen we om een computer. “What would you be using a computer for?” (oke, dit bleek de verkeerde aanpak, misschien is een computer uitlenen in een land als dit nog iets minder normaal). “Let's put it this way: we're lost,” besloten wij daarom. Hierna volgde een dramatisch gesprek waarin wij uitlegden wat wij wisten over de plek waar wij hadden afgesproken. Volgens de behulpzame dokter waren er ongeveer 65 kerkjes in Iaşi waarvan er zo'n 12 in de steigers stonden voor renovatie. Uiteindelijk heeft hij een kaartje voor ons getekend waarmee hij de route uitlegde naar de kerk die het wellicht zou kunnen zijn: “I'm crossing my fingers for you guys, but I don't have very high hopes.”

Het was de juiste kerk. Ongelofelijk.

Al met al kwam iedereen toch weer veilig terug bij de bus met slechts een Moldavisch kwartiertje** vertraging. Al met al hebben we een goede dag gehad.

Thuis in Strunga ontmoetten we de familie van Romică. Zijn drie dochters bleven bij ons achter en die hebben we vervolgens het populaire spel “koehandel”geleerd, dat we ook als cadeautje achterlieten, als dank voor de vele goede zorgen. Romică vertelde vanmorgen dat ze genoten hadden en hij er 's avonds aan had moeten geloven en het spel twee maal had gespeeld.

Ook kwamen er nog van de kinderen waar Inge mee werkt een paar langs om te spelen in de geweldige speeltuin (met glijbaan, schommels en zwembad ter grote van een Olympische Zwemton) die in de achtertuin van het dagverblijf staat. Wij hebben hier zelf ook ruimschoots van kunnen genieten de paar dagen die wij daar verbleven.

Dit blog werd mede mogelijk gemaakt door het wonder (zoals dat hier wordt genoemd) / WiFi (zoals wij dat thuis noemen) dat aanwezig is op dit vliegveld.

Jaja, het was afzien.

Tot vanavond.

*Met haar EHBO-diploma helpt Sandra graag de gewonden. Haar methoden hebben echter een middeleeuwse invloeden waarbij het eigenlijke behandelen minder belangrijk lijkt te zijn dan het slachtoffer nieuwe pijn te bezorgen om de pijn van de oorspronkelijke wond te vergeten. Wij zijn, bij gebrek aan beter woord, blij om te zien dat Sandra zoveel genoegen kan scheppen in hulpverlening.

**Moldavisch kwartiertje: een tijdseenheid die alles kan betekenen tussen het half en de vier uur.

***VVV: VliegVeldVerveling